FjordenWereld.nl

Vandaag weer gereden op mijn muts. Ze waren achter de kromme rijn (het is bij ons: bak-struiken-kromme rijn-weiland van een of andere boer) in het weiland heen en weer aan het rijden met n gigantische trekker. En daar is ze nooit bang van, maar nu dus ineens wel...

Ik heb gedaan alsof ik gek was, gewoon doorgereden, een stalgenootje verteld dat ze op moest houden vanaf de grond met zoete woordjes mijn paard gerust te stellen omdat ze niet bang was maar zich aanstelde (tip 1: niet met me bemoeien als ik aan het rijden ben, ik word er zo neidig om), en net gedaan alsof er niets aan de hand was. Ook gewoon aandraven en aangaloperen, veel voltes gereden hier en daar n gebrokenlijn, lekker laag, goed aan het been. En mevrouw liep!

Ze heeft wel hier en daar n tikje met de zweep gehad (op haar schouder), om duidelijk te maken dat we rechtuit gingen. Ook de tip van Sarah om vooral recht de hoek in te kijken omdat dát is waar je heen wilt, werkt goed. Ik keek blijkbaar al naar de andere kant van de bak de bocht door, waardoor Vjesta makkelijker weg kon. Nu gaat t steeds beter. Als ze er vandoor schiet dan neem ik haar gewoon terug en probeer het nog een keer, ik ga geen extra voltes meer rijden, niet stappen oid, geen klopjes en geen zoete woordjes. Lopen zal je. En t gaat verrassend goed!

Marleen, Sarah bedankt voor alle tips en hulp!

Meestal moet je ze niet eens de kans gegeven om te gaan klieren of aanstellen. Lekker doorwerken werkt meestal het beste, inderdaad.
Fijn dat het dan toch weer lekker gaat.

lekker hoor dat je haar zo goed aan het werk hebt kunnen houden en inderdaad het is beter om net te doen alsof je gek bent, des te minder gaan ze dan lopen klieren

ahhh en vandaag ging het ook weer goed!!
martine ik ben trots op je!!
je proef netjes geoefend zonder dat vjesta raar ging doen!! nu is ze ook nog is mooi geknipt! nou wat wil je nog meer haha te gekkkk

kijk!
de aanhouder wint