mooi, die tekst van James Blunt, vooral die zin: I'm watching you breathing, for the last time.........doet me veel.
Ik heb de hele dag een liedje van Rob de Nijs in mijn hoofd. Hij heeft het geschreven toen zijn hond overleed..........ik kan het nog niet zonder janken luisteren, en toch zet ik hem steeds weer op:
verleden is verboden,
ik wou dat het verdween.
Maar ik zie ons samen lopen,
en we wisten niet waarheen.
Nog raak ik je aan,
maar de afstand wordt al groot.
Nee ik heb niet geleerd te leven met jouw dood.
Want ik hou zo van jou.
Misschien is het niet waar........
zwaait opeens die deur weer open,
en natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou..........
afscheid nam ik niet
En het einde blijft nu open,
zoals jij het achterliet.
Ik droom je terug bij mij
Ik hou je zo goed vast
Heb ik je vaak genoeg gezegd dat
er niet één zó bij me past?
Mensen zeggen dat het went,
maar niemand zegt wanneer.
Dus ik leef met de dag
en jij sterft telkens weer.................
Vooral dat laatste couplet..........tranentrekker.........precies hoe ik me voel. Bij mij komen de tranen al bij de 1e noten van de piano als ik dit lied hoor.............