FjordenWereld.nl

Zo langzaam aan ben ik alvast Hjala haar outfit aan het bedenken en bij elkaar aan het sparen.
Nu was ik aan het nadenken of ik misschien vanaf het begin een heel ander bit wil gaan gebruiken dan ik bij Alinde altijd gebruikte. Ik was altijd van de enkel gebroken water of bustrensjes, maar een dubbel gebroken of ongebroken trends lijken mij vriendelijker wat is jullie ervaring?

Welk bit gebruik je voor je paard en waarom?

Bitloos geen optie? Celin doet het hier echt heel lekker op. En dan af en toe even aan een bitje laten wennen. Maakt dan opzich niet uit welk bit je gebruikt.

Rij zelf naast bitloos met een ongebroken dtrens, ligt mooi rustig in de mond.

Totaal afhankelijk van het paard en zijn/haar mondje. De ene doet het gewoon fijner op een enkel gebroken, de ander weer op dubbel of juist ongebroken.

Dieter heb ik in het begin op ongebroken gehad omdat hij ook voor de wagen liep, en later ben ik over gegaan naar enkel gebroken. Dubbel heb ik ook wel een tijdje geprobeerd bij hem, maar daar reageerde hij toen niet fijner op.
Momenteel beleer ik de paarden met een enkel gebroken, gewoon omdat ik die ook voor Dieter heb.
Elk bit is natuurlijk zo scherp als je hem zelf maakt, maar doen waar je zelf het meest prettige gevoel bij hebt.

Het is en blijft denk ik toch heel paardafhankelijk inderdaad, en je eigen voorkeur en ideeën spelen ook mee.

Zelf vind ik een bit vooral voor verfijning, en niet nodig (juist verwarrend zelfs) in de basis.
Enkelgebroken staat mij in de werking niet aan, dat prikken in het gehemelte... ik vind het niets, en al helemaal niet in combi met een neusriem.

Ik heb Bailey toen ik hem net had eerst een hele tijd bitloos gereden, tot hij fatsoenlijk op z'n eigen benen kon lopen zonder ondersteuning, en bovendien: tot hij uitgewisseld was. Op enkelgebroken liep hij vreselijk, natte krant was er niets bij, maar ongebroken was meteen goed. Dubbelgebroken loopt hij trouwens ook leuk op hoor, maar hij geeft zelf aan ongebroken fijner te vinden. Ik rijd overigens ook nog steeds regelmatig bitloos met verschillende optomingen met hem.

Wente wordt ingereden op touwhalster (natural hackamore), dat is ruim voldoende voor het spelend rijden wat we nu en de komende tijd zo afentoe doen, en zoals het er nu uitziet zijn we makkelijk 1,5 jaar verder voordat we op een punt zijn dat ik denk dat een bit misschien een meerwaarde kan gaan hebben.

Bij Vera meerdere bitten geprobeerd en ben daar uit gekomen op een dubbelgebroken watertrens. Misschien ook beetje mijn eigen idee maar heb niks met al die speciale bitten. Bitloos durf ik niet met haar en hier is ze heerlijk op te rijden. Zelfs voor de kar nu dubbelgebroken! Dressuurmatig veel fijnere aanleuning.

Floyd voor de kar een liverpool stang voor de kar. Omdat ik deze nog had liggen en het een fijn bit vind. Ohz dubbelgebroken watertrens. Maar dat puur voor mijn eigen idee. Bitloos doe ik misschien ook nog wel eens. Maar hij kent het bit al van voor de kar.

Enkelgebroken zou ik sowieso al niet voor kiezen vanwege de inwerking.

Ik heb een dubbelgebroken D-trens met bol tussenstuk en het bit is van aurigan. Ik heb Ros altijd met de dubbelgebroken watertrens met bol tussenstuk van aurigan gereden maar ik kan het bit van hem nergens meer vinden anders had ik dat vast gebruikt . En nu ben ik hier op uitgekomen voor Moor. Geen idee wat ze ervan vindt en of ze er fijn op loopt ze heeft het nu twee keer in gehad aan de longe. Er gaat een touwhalstertje over het hoofdstel waar de lijn aan vast gaat omdat ik nog geen druk op het bit wil hebben en haar er dus alleen nog maar mee laat spelen. Ik heb ook bewust gekozen voor dubbelgebroken in verband met het voorkomen van prikken tegen het gehemelte bij teugeldruk .

Nisko heeft dubbelgebroken bustrens. Enkel was niks, dat prikte in het gehemelte en ging helemaal niet fijn. Anka ben ik direct met dubbelgebroken watertrens gaan rijden en dat doen we nu nog. Gaat helemaal prima. Dun stangetje zou ik ook nog wel eens willen proberen. Mijn ervaring met die van mij is trouwens ook dat je het bit eerder te dik dan te dun hebt. Met 14 of 16 mm dikte gaat het bij mij veel beter dan met die dikkere, maar goed da's vast ook paardemond afhankelijk .

Ik rij altijd met een dubbelgebroken trensje, alle paarden.
Enkelgebroken prikt zoals gezegd in het gehemelte.

Hier een ongebroken trens met tongboog.

Ik rij ook alles met dubbelgebroken watertrensje. Heb voor eentje wel een enkelgebroken geprobeerd, maar nu toch weer terug naar dubbelgebroken.

@erpel;
voor de kar zou ik dus never nooit niet met een "gewoon" trensje rijden!! Echt nooit. Ik heb een keer een aanspanning door het publiek zien rijden met een "gewoon" trensje omdat die man gewoon niks meer te vertellen had. Voor de kar altijd met liverpool/bokkebitje of weet ik het maar NOOIT met een dubbelgebroken trensje, ik vind het levensgevaarlijk...

Ik gebruik als ik al eens rij op dit moment de dubbelgebroken bustrens. Annabel heeft hem bij Fjella niet in, die vindt dat minder fijn.
Daar had ik hem wel voor gekocht in eerste instantie. Toen reed ik Tea nog met een ongebroken trens, maar Tea liep eigenlijk ook wel lekker op de dubbelgebroken, dus die erin gehouden.

Marianne1980 schreef:Ik rij ook alles met dubbelgebroken watertrensje. Heb voor eentje wel een enkelgebroken geprobeerd, maar nu toch weer terug naar dubbelgebroken.

@erpel;
voor de kar zou ik dus never nooit niet met een "gewoon" trensje rijden!! Echt nooit. Ik heb een keer een aanspanning door het publiek zien rijden met een "gewoon" trensje omdat die man gewoon niks meer te vertellen had. Voor de kar altijd met liverpool/bokkebitje of weet ik het maar NOOIT met een dubbelgebroken trensje, ik vind het levensgevaarlijk...

En dan te bedenken dat ze ook bitloos aangespannen rijden...

Voor de wagen Liverpool.
Onder het zadel dubbel gebroken.

Ik heb verschillende dingen geprobeerd, Nina loopt het beste op een dubbel gebroken bitje van een wat zachter metaal, er zit in ieder geval een vrij hoog gehalte aan koper in.
Zhellie rijd ik met een leren bitje, het is zacht en vormt zich naar de mond. Het is wel een mond vol, zeker in het begin als het bit nog niet helemaal naar de mond gevormd is. Daarna wordt het beter, maar je paard moet er dus wel wat ruimte voor hebben.
Kjaere rijd ik momenteel bitloos in. Gewoon met een touwhalster en 2 teugels. Vanuit het grondwerk kent ze dit ook al dus daar kan ik gewoon op verder bouwen. Ik heb wel een bit bij haar geprobeerd, maar hier werd ze niet blij van. Ze is heel onderzoekend met haar mond en pakt dus ook veel spullen op, maar het bit wilde ze na een paar keer beslist niet meer in, dan was dat duidelijk niet het juiste voor haar op dat moment.

@ Marianne: Ik heb zelf met een tinker voor de kar gewerkt die op een leren bitje liep, geen enkel probleem. Wat velen in de paardenwereld echter doen is niet meer voelen en luisteren naar hun paard. Het paard moet immers gewoon naar hen luisteren is de opvatting. Ze negeren ook vaak hun onderbuikgevoel, terwijl als je daar wel naar luistert heel veel dingen kunt voorkomen.

Ik rijd Odette en Fenna allebei met een dubbelgebroken bit.

Per paard verschillend, dus heb geen sluitend antwoord voor je! Gewoon wat proberen!

Zoals Esther bijvoorbeeld al zegt heb ik bij Fjella de dubbel gebroken geprobeerd maar dan had ze liever niet dat ik de teugels aannam, kwam in verzet op kleine handhulpen en bleef meer gespannen in haar lichaam. Ben ook direct afgestapt en heb, zoals de eerste keer dat ik met haar reed, Bink zijn hoofdstel in gedaan met enkel gebroken bit en gelijk mocht ik er wel meer aankomen en volgde ze aanzienlijk beter. Voor mij dus duidelijk, dat voorlopig dubbel gebroken geen optie is bij Fjella. Misschien in de toekomst.

Bink zelf ben ik begonnen met ongebroken trens. Die heeft een heel gevoelige mond en wilde in het begin alleen de eenvoud van de ongebroken accepteren. De laatste jaren is hij wel wat meer gaan accepteren en nu heb ik er dus de enkel gebroken in, maar de laatste keer dat ik daar dubbel gebroken probeerde gaf hij ook weer aan dat dat hem teveel is. Dus tja, wat is vriendelijker? Dat bepaald dus een combinatie tussen paard gevoel en je eigen handgevoel.

Ook voor de wagen is het vaak zoeken, de een doet het goed op een simpel bokkebitje, de ander de liverpool, weer een ander heeft duidelijk voorkeur aan een bit met tongvrijheid, de ander juist weer niet. Net als mensen, hebben ze zo allemaal hun eigen gevoel!

Het smaak-verhaal omtrent bitten ook wel eens meegekregen. Bij sommige paarden ook wel uitgeprobeerd, maar ook daar: Reacties zijn wisselend. Hetzelfde met het formaat van een bit, breed/smal of juist iets langer/korter....eigenlijk moet je, net als bij zadels, een 'pasronde' inlassen en geregeld in de opleiding deze herhalen.

Ik ben bij Cos begonnen met een simpel ongebroken bitje met lichte tongvrijheid. Vervolgens heb ik een hele reeks aan bitloze optomingen uitgeprobeerd waarna ik uiteindelijk uitkwam op het merotische hoofdstel dat voor ons toen het beste werkte. Cos snapte het systeem meteen, ik vond het duidelijk en de release (toch vaak een probleem bij veel (kruislingse) bitloze optomingen) was super.

Toen Cos de meeste basisdingen wel begreep, ben ik overgegaan op een sweet iron Myler bit. Niet te dik en het idee van ongebroken maar zonder het (in mijn ogen) grootste nadeel van standaard ongebroken (het bewegen door de hele mond als je alleen links of rechts opneemt.) dankzij het scharnierpunt in het midden.
Het sweet iron gedeelte bevalt Cos blijkbaar dusdanig goed dat ik het bit alleen maar voor z'n mond hoef te houden en hij hapt het zelf naar binnen
(en dan te bedenken dat ik me 'vroegah' weleens verbolgen heb uitgelaten over dat arme westernpaard met zijn roestige bit )

Bij Heros wil ik in het begin weer bitloos afwisselen met bit en ook voor hem bestel ik eenzelfde Myler bit als Cos heeft. Enkelgebroken komt er bij mij pertinent niet in.

Hjala gaat straks eerst voor de wagen.
Ik heb bokkebit en liverpool liggen dus dat wordt proberen idd. Kwa rijden ben ik ook wel van bitloos, maar zie ook echt de ongebroken trens wel zitten om te proberen.
Daarnaast het materiaal idd vaak koper smaak wil het wel goed doen. Dus maar passen en proberen tegen die tijd

Ik rij Lajke buiten met een enkelgebroken rolletjesbit. Daar loopt ze het fijnste op en is het meest ontspannen. Thuis rijdt mijn dochtertje of met dat bit of met een bitloos hoofdstel (kingekruist) maar ook vaak gewoon op een halstertje met touwteugels. Zolang ik niet te zien ben, loopt Lajke daar prima op (en ach in de wei komt het ook niet op precisie werk, maar vooral op lol met zijn 2).

Roosjuh schreef:

Marianne1980 schreef:Ik rij ook alles met dubbelgebroken watertrensje. Heb voor eentje wel een enkelgebroken geprobeerd, maar nu toch weer terug naar dubbelgebroken.

@erpel;
voor de kar zou ik dus never nooit niet met een "gewoon" trensje rijden!! Echt nooit. Ik heb een keer een aanspanning door het publiek zien rijden met een "gewoon" trensje omdat die man gewoon niks meer te vertellen had. Voor de kar altijd met liverpool/bokkebitje of weet ik het maar NOOIT met een dubbelgebroken trensje, ik vind het levensgevaarlijk...

En dan te bedenken dat ze ook bitloos aangespannen rijden...

Voor de wagen Liverpool.
Onder het zadel dubbel gebroken.

Ik ken ook iemand die bitloos aangespannen rijdt, maar bij ritten van de menvereniging stellen ze echt een bit verplicht!! Het ziet er apart uit, maar tijdens die ritten hebben ze dus én een bitloos hoofdstel met leidsels én een Liverpool met leidsels. Er zitten dus twee menners op de bok! Ieder z'n eigen ding dus, maar als je in het verkeer rijdt, zal ik nooit bitloos rijden met de kar!!

Voor de duidelijkheid even.. ik rijd wel met een dubbelgebroken mondstuk met de kar maar is geen trens! Daarbij als je geen controle meer hebt over je paard maakt t bit niet meer uit. Dan zou je t om de benen moeten binden.