Waarom fjord?

[rocky&moby]

toen ik na een shetlander een pony wist ik het zeker, het werd een fjord.
Het werd moby, wat heb ik een fijne tijd met hem gehad altijd. Uren lang
op hem in de wei liggen, de gekste dingen wou hij doen.

Daarna wou ik een grote e pony of ene klein paard maar zag ik rocky.
ik was niet van plan een fjord te nemen maar viel voor zijn karakter en dat
er best veel aan hem gesleuteld zou moeten worden.

nu word het echter geen fjord meer, ik zou graag voor een barokke type gaan. dat heeft mij altijd al heel erg getrokken. Een gewoon sportpaard val ik niet zo snel voor..

[Vera]

pas op mijn 223 leerde ik fjorden niet alleen als saaie karrenknollen uit de verte, maar als leuke paardjes kennen.
Ik val voor het gebruiksgemak en de lage kosten aan het ras. Zou om die reden niet willen ruilen met een warmbloed.

jee ilonka, ik wist niet dat jij al zo oud was....

[janna]

Tja begon al met die mooie paarden die ze op Vlieland voor de kar hadden. Die vielen op.....
Over het algemeen was het toen nog voor mij paard is paard. Allemaal zijn ze leuk zolang alles er op en aan zat.

Ik was altijd van de mooie friezen. of het echte sprookjes paard, zo'n mooie anda...
Op de manege bleef ik alleen steken bij een kleinere schimmel met een koppig karakter. Toen mocht ik ook nog eens in de vakanties op Runnar rijden, Fjord van buurmeisje Julie.
Tja die was gaaf, super braaf maar toch altijd in voor een lekker cross rit met Norah en Tim die destijds nog van Mieke was.

Niet heel lang daarna kwam Gerda (moeder van Nicole) mij vragen of ik het leuk vond om Raya te proberen. Weet nog heel goed de aller eerste rit op Raya, samen met nicole en Iwan in de stromende regen. Maar wat vond ik het super zo een paard wat niet alleen maar braaf zijn rondje deed. Een echte dame met af en toe een grapje tussendoor.

En sindsdien niet meer weg gegaan. Toen we naar hengsten gingen kijken voor Raya mee geweest voor de eerste keer naar Bart. Toen was ik grotendeels om, als een blok gevallen voor Timor, maar geloof dat meer mensen daar last van hebben .

Nou ja, toen ging Annabel daar Anton rijden voor het Jubileum. En ging ik steeds mee...vond het allemaal zulke leuke paardjes. Anton af en toe gereden, en uiteindelijk vroeg bart of ik wel eens op Pauliena wou rijden.
En moet toch toegeven dat Raya & Pauliena de echte redenen waren waarom ik het toen steeds leuker vond met fjorden.

Nu ik er zo eens over nadenk is Pauliena de merrie die mij echt heeft geleerd hoe koppig/ eigenwijs, maar ook super werkwillig fjorden kunnen zijn. Daarnaast leert deze dame mij nu nog fijntjes de kneepjes van het mennen. Een wereld paard.
Raya hebt ik altijd van genoten, vooral in het bos. Leren genieten van een rit, lekker los kunnen gaan wetend dat je haar "bijna" altijd weer terug krijgt.

En wederom zijn beide dames super braaf bij mensen die minder goed kunnen rijden of durven rijden. En lekker eigenwijs bij mensen die denken ze wel even aan te pakken. Geweldig.

En tja momenteel, wie voelt zich nou niet een pennymeisje tussen al die fjorden.

Ach, ik zal denk ik altijd voor de fjord blijven vallen. De voornaamste reden is denk ik dat ze zo koppig en eigenwijs zijn. Kan ik namelijk ook heel goed..

En die friezen, tja. Vind de mooie exemplaren nog steeds super om naar te kijken. Maar mijn stage in Oenkerk heeft me wel laten weten dat ik de klik met die dieren niet zo heb als met de fjorden.

Daarnaast is het mooiste van dit verhaal nog dat als ik mijn fotoalbum open sla en een foto zoek van de oude schoolreisjes ik steeds te vinden ben op de rug van een Fjord. Het was toen al gewoon duidelijk. Tevens het mennen, wat ik volgens mijn moeder op schoolreisje ook meteen wou doen toen ik een huifkar rit had. Ik was niet van de bok af te slaan.


En het is natuurlijk wel te raden wat voor ras er voor die kar stond

[Jeempie]

pas op mijn 223 leerde ik fjorden niet alleen als saaie karrenknollen uit de verte, maar als leuke paardjes kennen.
Ik val voor het gebruiksgemak en de lage kosten aan het ras. Zou om die reden niet willen ruilen met een warmbloed.

jee ilonka, ik wist niet dat jij al zo oud was....

Woeps, die 3 moet een e zijn natuurlijk

[Daphne_65]

Sinds ik Ibjerg (v Stording) verzorgd heb, ben ik blijven hangen bij de fjord. Koel in het hoofd, prettig karakter (wel tikkie eigenwijs, maar niet gemeen of gevaarlijk) en van alle markten thuis. Zodoende heb ik ook Piet gekocht! Toen Piet overleed in 2005 stond al vast dat er weer een fjord kwam. En mocht het zover komen (ik hoop dat ik dat heeeeel lang voor me uit kan schuiven) maar dan wordt ook zeker weer een fjord! Het is voor mij het ideale paard!

[Jankeke]

Een fjord, is een fjord, is een fjord.

Vanaf mijn jeugd kwam ik bij mijn opa in aanraking met fjorden. Daar werden ze nog echt gebruikt op het boeren bedrijf. Ik kwam niet vaak bij mijn opa (toen nog een enorme reis) maar mijn vader kon er altijd met liefde over praten. En het feit dat mijn opa het laatste veulentje vernoemd had naar zijn vrouw (mijn oma dus) getuigde toch wel van groete liefde. Dat veulen heette Reinetta. Toen kreeg ik het idee dat als ik ooit een fjord kreeg het ook Reinetta moest heten. Maar ja......het gaat niet altijd zoals je wilt. Gedurende mijn hele jeugd was er geen plaats of geld voor een fjord hoe graag mijn vader en ik het ook wilden. Het kon gewoon niet (op een bovenwoning midden in de stad). Maar terwijl ik later op een manege reed en ouder werd bleef Reinetta kleven. Jaren lang (20 jaar!!!!) heb ik als gevolg van een zware rugoperatie mijn wens aan de kant gezet. Dacht niet ooit nog te kunnen rijden. Maar plots kon en durfde ik weer deel te nemen aan een carousselgroep en daar was de liefde weer. Ondanks dat ik steeds op NRPSsers en KWPNners reed bleef mijn hart uitgaan naar de fjord tot ik uiteindelijk op 50 jarige leeftijd mijn eerste eigen paardje heb gekocht. nee...geen merrie Reinetta maar de ruin Vlin. En ik ben er nog steeds gek mee.

[colunder]

Ik heb als kind verschillend rassen gehad(shetlander, welsh. newforrest en kwpners).
Tot er bij ons bij de pensionstal waar ik toen stond iemand kwam met een fjordenmerrie met veulen.
Die vroeg toen of ik haar fjord in de dressuur uit wilde brengen,en dat heb ik toen gedaan.
dat is nu 25
jaar geleden en ik ben nog steeds gek op het ras!!!
Deze merrie is helaas vorige week ingeslapen.
De eigenaar van deze merrie kocht op een moment een tweede fjord erbij en die zou ik ook in de dressuur uit gaan brengen.
Maar na 4 dagen bleek dat ze geen klik met hem had en dat terwijl die klik er bij mij duidelijk wel was.
Ik heb toen een lening afgesloten om hem van haar te kunnen kopen dus toen kwam Collin bij mij!!!
ik heb er nooit een dag spijt van gehad dat ik om hem te kopen een lening heb afgesloten,hij is 18 jaar mijn maatje geweest,en ik mis hem nog elke dag!!!

de plus punten van een fjord vind ik:lief uiterlijk,robust,veelzijdig,mankeren over het algemeen niet vaak wat( waar ik bij de kwpners af en toe gek van werd),en niet veeleisend in hun verzorging.
Soms heb ik spijt van de koop van Amber, achteraf gezien had ik liever 2 fjorden gehad,maar Amber is zo lief dat ik die niet ga verkopen om er een fjord voor terug te kopen.

[Machteld&Falco]

k had op fp een stukje geplaatst. Waarom ik voor een fjord gevallen ben, en dan wel voor die ene fjord. Ik zal het even zoeken...

"Waarom fjorden?" vroeg ik me laatst af. Ik vond het antwoord in Falco, die mijn wereld naar de gele monsters opende!

Ik herinner me een uitspraak die ik vroeger tegen een vriendin deed. Ik zal toen een jaar of 15 geweest zijn. Ik was bij haar thuis, en ik was al een tijdje op zoek naar een eigen paard. Liefst een haflinger. Zij had er zelf ook een. Opeens nam ons gesprek een wending richting paarden en vroeg ze me of, aangezien ik een haflinger zocht, een fjord dan niks voor mij was. "Bah nee, nooit van mijn leven. Fjorden zeggen me niks, vind ze niet mooi. Nee, liever een haflinger." Jaja, daar zit je dan vijf jaar later, te reflecteren over je leven, met je eigen fjord in je achtertuin (bij wijze van spreken natuurlijk, al wil ik Falc in de zomer wel eens in de tuin parkeren). Vraag je je af: "wat was het toch dat me over de streep trok?" en meer zelfs: "wat is het met die dieren dat ik nu zelfs stiekem rondkijk tussen de zoekertjes, en er later eventueel nog eentje bijhaal?"

En plots valt het eurocentje! Passen alle puzzelstukjes in mekaar. Ik weet nu wat het was dat me die loeihete zomer van 2005 in dat dikke gedrocht dat in de verste verten geen paard meer was, eerder twee paarden in één. Het was één blik. Eén oogopslag, die me helemaal week maakte. Falco en ik, wij waren liefde op het eerste gezicht. Ik stapte de wei in, en daar stond hij: een minibelg, maar wat een ogen! Niets ontgaand, speels, lief, uitdagend, fel, trots, moedig, observerend en dat alles tegelijk. Ik heb hem ook niet uitgekozen. Falco is een paard dat mij heeft opgezocht. Als leek hij te weten dat wij voor elkaar gemaakt waren. Ik ben hem daar nog steeds dankbaar voor, mijn Dikkie Dik. Alles zie ik in zijn ogen. Ik hoef maar naar hem te kijken en ik weet wat hij gaat doen, wat voor streken hij nu weer zal uithalen. Nooit eerder keek ik in zulke eerlijke, sprekende ogen!

[Amber_]

Ik trok vroeger al naar Fjorden toe. We gingen wel is op paardenmarkten kijken toen ik 8 (?) was .
Stond altijd bij het touwtje van een Fjord.

Eenmaal op de manege merkte ik aan Fjordenruin Lars wat een lol je er mee kon hebben.
Meneer was wel een echte Fjord, met galop lekker stoppen in de hoeken, bokken op een tik. Maar als je echt doorzette gaf hij zich echt over. Heerlijk .

En ja daarna heb ik het gewoon altijd gehad, ik verzorgde 4 haflingers. Ik kon er toen de 6 Jarige merrie kopen voor vriendenprijsje van 400 euro. Maar ik kwam toen toch thuis met Fabian, de 2jarige Fjord !

En nu met Fjordy (en Casperé), weet ik zeker dat ik bij de Fjord blijf.

[nancy imka]

Ik had nooit iets met fjorden, ze waren mijn te sterk op de manege en vond ze gewoon niet zo leuk! Maar toen ik een beetje aan de grote kant werd voor het shetje waar ik toen op reedt kreeg ik oog voor de paarden van de "buren". Daar hadden ze een grote gelderse merrie en een fjordenmerrie. Van die gelderse was ik een beetje bang die had een erg lange nek (voor mij die alleen altijd op pony's van de manege reedt en een shetje) en die fjord waar ik toen een keer op mee mocht rijden achterop gewoon zonder zadeltje aan een halstertje toen wist ik het dat wilde ik ook. Ik wilde niet zo'n drukke kwpn'er zo'n zenuwachtig ding die ze op de manege ook hadden die voor iedere scheet die dwars zat aan de haal gingen, ik wilde een koele trouwe fjord!

Toen ik eenmaal mn eigen paard mocht van mijn ouders wist ik het meteen een fjord! Die fjord was snel gevonden en een week later was ik in bezit van mijn aller eerste paardje een fjord! Nog een week later was ze eindelijk bij mij op stal gekomen en ik kreeg meteen een koude douche... De eerste de beste rit ging ik in volle gallop de weg over....! We hadden daar geen bak dus we moesten buiten rijden. En ze hadden wel gezegt dat Imka soms op een open vlakte wel eens een sprintje wilde trekken maar dat ze alles als een open vlakte aan zag niet. Ook kon ze nou echt nooit een normale rit maken. Al snel had ik zoiets van nou als dit het is hoeft het van mij niet. Maar als ik dan in haar lieve ogen keek kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om haar in te ruilen voor een ander! Zes jaar later na heel wat tranen gelaten te hebben omdat het nooit ging zoals ik wilde ging het eindelijk de goeie kant op. Ik kocht een hackemore iets waar ze respect voor had! We konden eindelijk normalere ritjes gaan maken. Dribbelen doet ze tot op de dag van vandaag nog steeds. En ik irriteer mij er nog steeds aan maar goed, ik weet aan de andere kant ook niet beter meer. Soms kan ik mij er heel boos om maken, dan denk ik wat een rotknol toch ook he... Maar goed als ik dan weer in dr ogen kijk is het al weer vergeven. Al kan ik soms ook wel eens denken als we weer thuis zijn teer een eind op ik wil je niet meer zien haha...

Maar wat voor mij nog meer voordelen zijn van een fjord is dat ze niet iedere dag gereden hoeven te worden. Ze zijn niet hoog waardoor ik met mijn reuma makkelijk met een krukje op kan stappen. Ze zijn winterhard en erg robust (wat ik ook wel weer als een nadeel zie want "ze worden al dik van een natte krant" zoals mijn hoefsmid altijd zei dus je kan ze niet vaak iets lekkers tussen door geven als je gereden hebt ofzo en net zoals Imka gevoelig bent voor hoefbevangenheid)
Het zijn erg vrolijke paardjes die overal wel voor in zijn! En tot op heden vind ik het ook nog geen ras wat uit zn verband is gefokt zoals de haflinger en de friezen van tegenwoordig....

[Esther]

Ik zag de eerste waarschijnlijk ergens in een wei en vervolgens in de penny.. Ik was op slag verkocht.. Ik had als klein meisje al schriftjes met fjorden een fjordenstokpaardje en ponykamp moest naar Hoenderloo..
Toen een poosje andere paardjes gereden, welsh en KWPN, mijn vader vond fjorden niets voor een meisje. Op mijn 18e kreeg ik een financiele meevaller en heb ik besloten een paard te kopen, ik had op dat moment geen. Nu kon ik het zelf betalen en kon ik eindelijk bezitter worden van een fjord..

Verder ben ik erin gebleven door de leuke wereld, en stage. De mensen zijn erg gezellig en ik leer nog steeds meer en meer mensen kennen. Altijd leuk!! De veelzijdigheid van de fjord is ook super.. De keuringen zijn leuk, fokken is leuk, mennen en rijden is leuk.. Wat wil je nog meer..
Ik heb naast de fjord ook nog een poosje een KWPN gehad, maar dieheb ik verkocht omdat er nog een fjord moest komen, in mijn geval is het echt hopeloos verloren..

[truus1970]

Een fjord heb ik altijd al leuk gevonden, zo'n mooie 3kleur. Maar dacht altijd dat dat niks voor ij was. Tot ik vorig jaar op de manege op een fjord terecht kwam en die was leukkkkkkkkk. Ze hebben daar nog een fjord, en die is ook leukkkkkkk. Super voor de gehandicapten en super voor de "gewone"les.. Toen kwam ons weiland en gingen we zoeken naar een paard. Ik wou een winterhard paardje, wat na een week niet rijden niet meteen helemaal hotmetoot zou worden. Het was mn man die me op een fjord wees. Ook omdat ik de fjorden van de manege altijd zo enthousiast over sprak. En deze dan zegt ie, een 3 jarige ruin. Maar ik wou geen jonkie, toch kijken en tja, nu is Binky al weer ruim een half jaar bij ons, en heeft gezelschap gekregen van een fjorden merri die in december bij ons gekomen is. En ik vindt ze super.
Er loopt nog een draverruin bij ze in het weiland, maar dat vindt ik toch lang niet zo als mijn fjorden.

Of er hierna nog een fjord komt? Als het aan mij ligt niet. Ik hoop Bink nog 30 jaar te kunnen houden. dan ben ik 68, en denk dat ik dan niet meer rijd.

[Cindy+Uniek]

ik ben ook op de wildkamp begonnen en uniek is daar geboren, toen heb ik eindelijk mijn ouders zo gek gekregen

uniek is mijn alles en die gaat ook nooit weg, maar ik heb in dat jaar mat arie (tricolor) zo veel mee gemaakt en ben ik zo door veranderd.... dat ik nooit meer voor een fjord zou kiezen.... voorlopig blijft dj ook lekker bij mij en zal het er een beetje vanaf hangen hoe hij zal gaan lopen/gedragen, maar ik ben inmiddels ook heel blij met mijn jonge kwpn'er! (al had ik het liefst arie terug gekocht...) dus ik ben gewoon een beetje een mazzalpikkie dat ik van 2 walletjes kan eten

[Ivonne]

In een paar zinnen Annabel??????? : probeer het.............

Als kind bij ons op de camping waren fjorden, daar ben ik besmet met het virus. Ik was er hele dagen te vinden. Mocht de eigenaar ook elke dag helpen met uit de wei halen, poetsen, opzadel, rondjes meelopen met kleine kinderen die niet alleen durfden, etc.

Ik kreeg daarna 3 verzorgponie's.............."gewone" ponie's. Maar ik wist zeker dat ik ooit zelf een fjord wilde. Toen Jackie 17 werd heb ik een fjordenveulengekocht, Diëgo. Als die 3 was vond ik het voor Jackie wel tijd rustiger aan te doen, op zijn 20e. Achteraf reed ik nog tot zijn 32e op hem .
Ik ben sowieso een ponymens, heb meer met ponie's dan met paarden. Ik hou van stevige koudbloeden. Die rijtypische fjorden vind ik niks aan. Ik ben ook Belgengek en heb altijd gezegd: "als we een huis met wei en stallen hebben, wil ik een Belg" Maar die zijn toch lastiger te houden als een fjord. Geen hoefsmid wil ze bekappen, ze eten vééééél en hebben een grote stal nodig.

Ik ben echt iemand die op koppie's valt, een hoofd moet me aanstaan, anders vind ik het niks. Fjorden hebben gemiddeld vaker dan andere rassen de uitstraing die ik zoek.
Die mooie donkere ogen met die gele wimpers, prachtig.
Ik val ook erg op het karakter, dat goedmoedige, koelbloedige (bij de meesten dan). En de veelzijdigheid is naturlijk toppie!
Ik vind ook zat andere rassen leuk, Connemara's arabieren, Andalusiërs, maar blijf toch altijd in de fjorden, dat weet ik zeker. Misschien dat er toch ooit nog wel een Belg komt.

[Lolly]

Waarom een Fjord....

Ze zijn:

Betrouwbaar
Makkelijk
Sober
Kunnen tegen een stootje
Kunnen heel lief zijn
Zijn lekker veelzijdig

Ze zijn gewoon mooi, lief en leuk

[DaphneT]

Haha, leuk al die verhalen te lezen. Inderdaad een paar zinnen...

Bij mij is het eigenlijk meer toeval dat de fjord in mijn leven is gekomen. Ik was zes toen mijn twee zussen (toen 15 en 16) een fjord kochten. Zij kochten een fjord, omdat ze beide al enige jaren twee fjorden verzorgden. Op mijn zesde werd ik dus al op een fjordenrug geplaatst. Helaas werd deze fjord niet al te oud. Mijn oudste zus kocht een rijpaard, maar ook voor haar gold: eens een fjord altijd een fjord en binnen het jaar was het rijpaard ingewisseld voor een jonge fjordenmerrie. Dit was het moment waarop ik ook naar mijn eerste paard op zoek ging. Eigenlijk wilde ik een haflinger. Ik was 12 (net van de my little pony's af ) en vond die lange witte manen veel leuker lijken dan opstaande, waar je toch geen enkel vlechtje in kon maken. Maar omdat mijn zus juist een jonge fjord had gekocht en we toch in de toekomst ook tweespan wilden gaan rijden, kwam er voor mij ook een jonge fjord, Paula. Tja, daarna was ik dus ook definitief bedorven met het fjordenvirus. Wat het is? Buiten het feit dat ik ze ontzettend mooi vind (dat robuuste), spreekt het karakter me gewoon aan. Eigengereid, ondeugend, maar op momenten dat het moet ook ontzettend koel en werkwillend. En inderdaad de veelzijdigheid. Ik moet ook niet een paard, wat als ik een paar dagen geen tijd heb gehad, direct tegen het plafond springt of bij elk blaadje op de weg opzij springt. Alhoewel, zit ik bij de fjord dan wel goed?? Wat ik overigens ook belangrijk vind zijn de eigenaren. Over het algemeen zijn fjordeneigenaren niet zo van de bla,bla en duurdoenerij, gewoon lekker nuchter met zijn allen en dat spreekt mij ook erg aan. Ik moet er toch niet aan denken dat ik me bij elke fjordenactiviteit (binnen onze vereniging of gewoon op keuringen endergelijke) tussen de kak loop. Complimentje naar jullie toe dus!
Het enige twee nadelen die ik kan bedenken is dat ze zo ontzettend gauw, laat ik het aardig omschrijven, aan de wat vollere kant worden. Ze zijn zo sober, dat dit in bepaalde gevallen een probleem kan worden. Het andere is dat ik een ontzettende hekel heb aan manenknippen. Tja van dat my little pony gevoel is toch weinig overgebleven bij mij.

[Ivonne]

Dat van die eigenaren heb ik ook! Is toch een heel ander slag volk, voel me er meer bij thuis.
En dat knippen, ggrr.....dat vind ik ook een nadeel. Ik hóef natuurlijk niet knippen.......

[Anita]

Ik heb daar niet zo snel aan gedacht maar dat is ook voor mij absoluut een pluspunt, het is altijd gezellig op een keuring e.d.

Knippen heb ik absoluut geen problemen mee.

P.S. Wie van de Noordelijke leden komt er naar de jaarvergadering die eind maart / begin april wel weer gehouden zal worden bij Rij maar an in Schoonoord? Ook daar kan het gezellig zijn om elkaar weer eens te ontmoeten.

[Naisven]

Euh.. ooit kocht ik Nais omdat m'n vriendin bang was voor grote paarden en we dachten dat als we niet zo'n grote zouden nemen en dan van kleins af aan zelf op zouden voeden, dat ze dan van haar angst verlost zou worden. (heeft uiteindelijk niet gewerkt) We gingen dus voor een Fjord of Haflinger kijken bij Carree in De Bilt. Staat daar ineens zo'n spierwitte IJslander die gelijk ons hart gestolen had. Die dus maar gekocht, blijkt het een Fjord te zijn in een aparte kleur... uh.. zo dus aan de Fjord gekomen... Later Kjeld erbij gekocht, maar inmiddels ook superblij met m'n minipaardjes...

[Carolinef]

fjord met zomerxceem tegen scherpe rpijs was t enige wat ik op dat moment kon betalen en ben r zo dus eigenlijk ingerold, ben inmiddels verknocht/verslaafd en vind het een super ras, ook makkelijk in omgang en super te combineren met mijn gezin, als ik ze 2wkn niet heb gereden en stap r zo weer op, heb ik geen probleem onder mijn kont, maar weer lekker werkwillend paardje. daarnaast springen ze r voor mij qua uiterlijk bovenuit tussen al die andere rassen, mits ze netjes getoiletteerd zijn, sta dan ook helemaal achter de opmerking; if it's not a fjord, it's just a horse!!!!!