Met buitenrijden is ze nu echt een draak, alles is eng. Loopt er iemand in de tuin, weigert ze er langs te gaan, en draait accuut om. Komen we een vreemd staat graspolletje tegen, is die zo eng dat ze geen stap meer verzet, zelfs niet na vriendelijk en onvriendelijk aandringen van mijn kant
.Ze blijft met 4 benen aan de grond genageld, pakt het bit, zet de nek erop, en draait gewoon om, zonder pardon. De enige kant die we dan nog op gaan is achteruit of terug. Ze loopt gewon door het begrenzende been heen, en al zou je haar bij wijze van verrot slaan met de zweep, ze maalt er niet om(doe ik niet hoor, al krijgt ze wel eens een beste pets, maar die helpt niet)
Wat doe ik hier aan? In gezelschap van andere paarden doet ze het ook, waarmee ze dus de rest van het gezelschap ook aansteekt, en we een aantal schijterds bij elkaar hebben, die elkaar opjutten...
Uiteindelijk stap ik af, omdat we dat wel heen gaan waar IK heen wil, maar is dit de juiste oplossing?
Hoe doen julie dit?
dat klinkt heeeeel bekend, dat had ik met Daan ook, was je lekker aan het draven zag hij een molshoop en stond hij vierkant stil en hing ik op zijn hals.... 
Maar vrees niet, er is hoop 
het gaat echt over 
Is gewoon een kwestie van tijd. Vooral veel belonen als ze er toch langs gaat, dat ging bij Daan altijd goed, dan voelde hij zich een hele kerel en liet ik hem maar in die waan, held op sokken 
... dat negeer ik dan maar...Ik stap echter nooit af, dan moet je dat straks steeds doen om haar ergens langs te krijgen. Daan moet mij vertrouwen, als ik zeg dat het kan, kan het ook.... maar afstappen, nee nooit, dan maar wachten tot ie er langs gaat, hij zal het toch eens in het hoofd krijgen om zich los te trekken, doei.... sta je daar 
Ik dwing hem vooruit met beenhulpen en een strenge stem ('Voorwaarts!!!') en als ik hem weer voel aarzelen krijgt ie een lel met de zweep. Meestal gaat ie er dan wel in spectaculaire zweefdraf voorbij 
) en leid hem aan de hand voorbij de situatie. Waarna ik weer opstap en verder rijd.
